آنها می توانند مزایای زیست محیطی نیز داشته باشند کود شیمیایی فسفات می توانند عملکرد محصول را افزایش دهند. با افزایش بازده محصولات می‌توانیم مقدار زمینی را که برای کشاورزی استفاده می‌کنیم کاهش دهیم.
اما باعث آلودگی محیط زیست نیز می شوند. بسیاری از کشورها بیش از حد از کودها استفاده می کنند که منجر به روان شدن مواد مغذی به سیستم های آبی و اکوسیستم ها می شود.
مشکلی که باید با آن مقابله کنیم استفاده کارآمد از کودها است بهره‌مندی از مزایای آن برای تغذیه جمعیت در حال رشد و در عین حال کاهش آسیب‌های زیست‌محیطی که آنها ایجاد می‌کنند.
چرخه نیتروژن فرآیندی است که از طریق آن نیتروژن از جو به زمین از طریق خاک‌ها حرکت می‌کند و دوباره به اتمسفر آزاد می‌شود و به داخل و خارج از اشکال آلی و معدنی خود تبدیل می‌شود.
با تثبیت بیولوژیکی نیتروژن شروع می شود که زمانی اتفاق می افتد که باکتری های تثبیت کننده نیتروژن که در گره های ریشه حبوبات زندگی می کنند، مواد آلی را به آمونیوم و سپس نیترات تبدیل می کنند.
گیاهان قادر به جذب نیترات از خاک و تجزیه آن به نیتروژن مورد نیاز خود هستند،در حالی که باکتری های نیترات زدایی، نیترات اضافی را دوباره به نیتروژن معدنی تبدیل می کنند که دوباره به اتمسفر آزاد می شود.
این فرآیند همچنین می‌تواند با رعد و برق شروع شود، گرما که پیوندهای سه‌گانه نیتروژن جو را پاره می‌کند و اتم‌های آن را آزاد می‌کند تا با اکسیژن ترکیب شده و گاز اکسید نیتروژن ایجاد کند که در باران به صورت اسید نیتریک حل می‌شود و توسط خاک جذب می‌شود.
نیترات اضافی یا نیترات از دست رفته در اثر شستشو که در آن مواد مغذی کلیدی به دلیل باران یا آبیاری حل می شوند می توانند به جریان های آب زیرزمینی نفوذ کنند و آنها را آلوده کنند.
در مورد کود نیتروژن چطور؟ برای هزاران سال، انسان ها نیازی به نگرانی در مورد نیتروژن نداشتند اما در آغاز قرن بیستم مشخص شد که کشاورزی فشرده نیترات را در خاک کاهش می دهد، که نگرانی هایی را در مورد افزایش جمعیت جهان و یک بحران غذایی احتمالی ایجاد می کرد.
در سال 1908، یک شیمیدان آلمانی به نام فریتز هابر فرآیندی را برای ترکیب نیتروژن و هیدروژن اتمسفر تحت گرما و فشار شدید برای ایجاد آمونیاک مایع یک کود نیتروژن مصنوعی ابداع کرد.
