زیره عمده در سرتاسر جهان نزد باستانی ها بسیار ارزشمند بود و بابلی ها و مصری ها از آن در آشپزی و پزشکی استفاده می کردند.
مصریان از آن نه تنها برای طعم دادن به گوشت، ماهی و خورش ها استفاده می کردند، بلکه از آن نیز استفاده می کردند.
برای مومیایی کردن مردگانشان بقراط و دیوسکوریدس هر دو ویژگی های دارویی زیره را توصیف کردند. در قرون وسطی، هم در اروپا و هم در آسیا، زیره به طور معمول به عنوان یک داروی طبیعی مورد استفاده قرار می گرفت و به دلیل اثرات مثبت آن بر گردش خون و هضم شناخته شده بود.
در برخی از مناطق هند، به ویژه در نواحی جالوره و بارمر در راجستان و باناسکانتا و احمدآباد در گجرات و در مقیاس محدود در مادیا پرادش، کارناتاکا، آندرا پرادش، اوتار پرادش و تامیل نادو رشد میکند.
دانه های زیره سبز (Cuminum cyminum) سرشار از روغنی است که از 35 تا 62 درصد کومینالدئید (p-isopropylbenzaldehyde) و p-cymene، pinenes، کومینیل الکل، بتا-فلاندرن و یک ترپینئول کومن تشکیل شده است.
علاوه بر این، گلوکوزیدهای لوتئولین، اپی ژنین و دی مانیتول نیز در دانه ها وجود دارند. یک پیژنین-7-O-گلوکوزید و لوتئولین-7-O-گلوکوزید از میوه ها جدا شده است.
اخیراً تعدادی گلیکوزید از میوه های زیره سبز جدا شده و ساختار آنها به ترتیب به صورت 1-O-بتا-d-گلوکوپیرانوزید، 3-O-بتا-d-گلوکوپیرانوزید و 1-O-بتا-d-fructofuranoside مشخص شده است.
ترکیبات تغذیه ای زیره سبز به شرح زیر است: 62% رطوبت، 17.7% پروتئین، 23.8% چربی، 9.1% فیبر خام، 35.5% کربوهیدرات، 7.7% مواد معدنی، 0.9% کلسیم، 0.45% فسفر، 0.45% فسفر، 0.081% آهن، 0.0% آهن. سدیم، 2.1٪ پتاسیم، 0.0073٪ ویتامین B1، 0.0038٪ ویتامین B2، 0.002.5٪ نیاسین، 0.172٪ ویتامین C و 175 IU ویتامین A. ارزش حرارتی 460 کالری در 100 گرم است.
زیره یک ادویه ضروری تقریباً در تمام آمادهسازیهای کاری، سوپها، کیکها، نانها، پنیر، ترشیها، سوسیسها و ادویههای مخلوط است.
به عنوان یک افزودنی برای افزایش طعم غذاهای مختلف از جمله پای میوه، کلوچه، دیپ پنیر، پنیر کوتیج، ساندویچ اسپری، تخم مرغ، ماهی، کاسرول، سس سالاد، سس بر پایه گوجه فرنگی، مرغ و غذاهای گوشتی استفاده می شود.
گوشت خوک کبابی، سوسیس و نان گوشت. از این روغن می توان در عطرسازی و برای طعم دادن به مشروبات الکلی و دلمه ها نیز استفاده کرد. زیره دارای خواص دارویی متنوعی است.
روغن زیره به عنوان بادشکن، معده و قابض استفاده می شود. برای اسهال و سوء هاضمه مفید است. کومینالدئید می تواند به تیمول تبدیل شود. ضد اسهال، ضد دیسانتر، معطر، قابض، بادشکن، ادرارآور، محرک و معده است.